Covid

Sağlık meslek örgütleri 29 Mayıs’ta Ankara’da Beyaz Miting’de taleplerini bir kez daha dile getirdi. Alanda kadınlar bu kez daha görünürdü. İstanbul Sözleşmesi’nden ücretsiz HPV aşısına, mobbingden ev içi ve iş yeri şiddetine kadar her mesele dövizlere yansıtılırken, femina işaretli SES ve TTB önlüğü giymiş kadınlar dikkat çekiciydi.

Sibel Erdoğan ev işçisi bir annenin sosyolog kızı. Mersin konfeksiyon atölyelerinde kayıt dışı çalıştırılan kadınları araştırdı. Bir yüzü dışarıya dönük olan giyim ihracatçılarına mal yetiştiren atölye koşullarını mercek altına aldı. Altı ay, Mersin Serbest Bölge’de ve mahalle aralarında kurulu mini fabrikalarda gözlem yaptı. Tuvalet ihtiyacını kendi belirlediği “zaman ve sıraya” göre listeleyen patronlar. Erkek ustabaşıların sürekli kadınlara yönelik aşağılayıcı söylemleri. Regl pedini değiştirmek için izin alamayan işçiler… Bu buz gibi gerçekler bir doktora tezinin saha notlarıydı.

COVİD sürecinde en çok onlar çalıştı ama emekleri hiçbir biçimde görülmedi. Hiyerarşinin ve adaletsizliğin yoğun olduğu sağlık sektöründe,  hemşireler yaşamlarını kaybettiler, hırpalandılar performans sisteminde paylarına üç kuruş düştü. Ama “mücadeleye devam” diyorlar.