Mersin’de Pozcu civarında kiralık ev ararken bir çiçekçiye ilişti gözüm. Tezgâhında nergis vardı. Nergis şehrimin sembolü idi. Benim için evdi, aileydi, çocukluğumdu. Antakya’da Köprübaşı’nda aylarca satılırdı. Günlerdir biriktirdiğim gözyaşları dökülüverdi.
