Anne- baba ve kardeşlerinden uzaklaşmış, babasının ölümü karşısında hiçbir biçimde üzüntü duymayan tiyatro eleştirmeni Bergljot’un gözüyle anlatılan hikâye babadan kalan orman kulübeleri mirası üzerinden yaşanan bir hesaplaşmayla başlıyor. Bu hesaplaşma Bergjlot’un beş yaşındayken uğradığı cinsel istismarla yüzleşme ve aileyi yüzleştirme hikâyesine dönüyor sayfalar ilerledikçe.
“ O yoksul işçi mahallesinden Kreuzberg’e uzanan yolda kimileri başka sesler, yüzler, sokaklarda sevdiğine ve sevildiğine inanarak dolaşan bir hayatı arayacak, kimileri ise yarım kalan hayatlarıyla dostça vedalaşmaya çalışacaklardı.”
