Angela Bambace, 14 Şubat 1898’de Brezilya’nın Santos kentinde, Giuseppina Calabrese ve Antonio Bambace’nin çocuğu olarak dünyaya geldi. Kısa bir süre İtalya’da yaşadıktan sonra aile, 1906’da Amerika’ya göç etti ve New York, Harlem’e yerleşti.
Angela ve kız kardeşi Maria, New York City’deki çoğu İtalyan göçmen kadın gibi, annelerinin izini takip ederek çok genç yaşta giyim sektöründe çalışmaya başladılar. Önce evde terzi olarak, ardından fabrikada dikiş makinesi operatörü olarak çalıştılar. Anarşistler, sosyalistler ve Dünya Sanayi İşçileri üyeleri tarafından düzenlenen toplantılara katılmaya başladılar.
Bambace, 1917’de Dünya Kadın Konfeksiyon İşçileri Sendikası’na (ILGWU) üye oldu. İlk olarak İtalyan Bel ve Terzi Yerel 89 üyesi olarak, çalışma koşullarının iyileştirilmesi için 1917 ve 1919’daki terzi grevlerinde önemli rol oynadı. Üç ay süren grevde 3 bin 500’den fazla işçi tutuklanmıştı. Angela da bu tutuklananlar arasındaydı.
1919’da garson olarak çalışan Romolo Camponeschi ile evlendi ve iki çocuğu oldu, bu arada birkaç yıllığına sendika faaliyetlerinden çekildi. Fakat Angela, sendikal mücadeleden uzak duramadı ve tekrar sendikanın önde gelen aktivistlerinden biri haline geldi. Bir süre sonra boşandı ve 1927’de oğullarının velayetini kaybetti. Ancak hayatı boyunca çocuklarıyla çok yakın temasta kaldı.
Ardından Angela Bambace, İtalyan Siyasi Kurbanlar Komitesi’nin sekreteri olarak görev yapan ve Sacco ile Vanzetti’yi savunmada aktif rol oynayan anarşist terzi Luigi Quintiliano ile tanıştı ve ona âşık oldu. Angela ve Luigi, ömür boyu birlikte oldular ve birlikte mücadele ettiler.
Kadınlar erkek terzilere de kızgındı
1933’te ILGWU, Angela Bambace’den Baltimore’daki hazır giyim işçilerini örgütlemesini istiyordu. Angela Baltimore’a vardığında 800 işçinin sendikaya üye olduğunu gördü. İşçileri örgütlemeye çalışırken zor anlar yaşadı. Çoğu işini ve ailelerine sağladığı önemli ikinci geliri kaybetmekten korkuyordu.
Bambace’in büyük çıkışı, bir işverenin kadınları terzi olarak işe alma ve kadınlara erkeklerden daha az ücret ödeme planlarını öğrendiğinde geldi. Bambace bu bilgiyi kadınlara bildirdi ve onları bir toplantıya katılmaya ikna etti. Kadınlar sadece işverenlerine değil, “erkek” işi yapmaları için kadınların çalıştırılmasını istemeyen erkek terzilere de kızgındı. Eşit işe eşit ücret talep eden kadınlar, işverenin ofisine yürüdü. İşçi kaybından korkan işveren, kadınların taleplerine boyun eğdi. Bu zaferin haberi yayıldı ve bununla birlikte sendika büyüdü. 1936’da Bambace, Baltimore’da ilk ILGWU şubesini kurdu.
1942’de ILGWU’nun Maryland-Virginia Bölgesi oluşturuldu ve Bambace müdürlük görevini üstlendi. 1947’de sendikanın üye sayısı 6 bin 500’e yükseldi. Dokuz yıl sonra, ILGWU’nun başkan yardımcılığına ve merkez yönetim kuruluna seçilen ilk İtalyan Amerikalı kadın oldu. 1972’te emekli olana kadar bu görevde kaldı.
İsrail’in işçi hareketi Histadrut, Bambace’in ilgi alanıydı. Histadrut’un operasyonlarını ve felsefesini incelemek için üç haftalığına İsrail’e gitti. Amerika Birleşik Devletleri’nde Amerikan Histadrut yönetim kurulunda görev yaptı. Kadın hakları, Bambace’in aktif olarak dâhil olduğu bir başka alandı. Başkan Kennedy, onu Kadının Statüsü Ulusal Komitesi’ne atadı. Ayrıca American Civil Liberties Union ve A. Philip Randolph Society gibi diğer gruplarda da çok aktifti.
İşçi hareketi ve insan hakları alanındaki çalışmaları ona çok sayıda ödül ve başarı kazandırdı. 1963’te, onurlandırılan ilk işçi lideri olarak AMİTA (Amerikan İtalyan Ödülleri) ödülünü aldı. 1973’te Community College of Baltimore Mütevelli Heyeti’ne atandı. Ayrıca birçok vatandaşlık ödülü ile onurlandırıldı.
Angela Bambace, 3 Nisan 1975’te Baltimore, Maryland’de kanserden öldü.
Kaynaklar
wikipedia
Fotoğraflar: wetheitalians.com, flickr.com
